به گزارش دارالوکاله دادمان؛ در قوانین ایران، زن تنها در شرایط خاصی می‌تواند مالک نصف دارایی مرد شود. این موضوع عمدتاً بر اساس شرط ضمن عقد که در عقدنامه‌های رسمی ذکر می‌شود، اجرا خواهد شد. این شرط مرد را متعهد می‌کند که تحت شرایط مشخصی، تا نصف دارایی خود را که پس از ازدواج به دست آورده است، به زن واگذار کند
شرایط مالکیت زن بر نصف دارایی مرد:
۱. وجود شرط ضمن عقد در عقدنامه
• این شرط به صورت زیر در عقدنامه‌ها وجود دارد و زوجین می‌توانند آن را امضا کنند:
“ضمن عقد نکاح زوجه شرط نمود هرگاه طلاق بنا به درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتاری نبوده زوج موظف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با او بدست آورده یا معادل آن را طبق نظر دادگاه بلاعوض به زوجه منتقل نماید.”
• اگر این شرط در عقدنامه امضا شده باشد، زن می‌تواند با رعایت سایر شرایط، مالک بخشی از دارایی مرد شود.
2. طلاق به درخواست مرد باشد
• اگر مرد درخواست طلاق بدهد، شرط اجرا می‌شود.
• اگر طلاق به درخواست زن باشد یا طلاق توافقی باشد، این شرط اجرا نخواهد شد.
3. طلاق به سورفتار زوجه نباشد برای مثال زن ناشزه نباشد
• زن باید در طول زندگی مشترک به وظایف خود عمل کرده باشد. اگر زن ناشزه (یعنی از انجام وظایف زناشویی مانند تمکین خودداری کرده باشد) باشد، شرط قابل اجرا نیست.
4. دارایی مربوط به دوران پس از ازدواج باشد
• فقط دارایی‌هایی که پس از ازدواج توسط مرد به دست آمده‌اند، شامل این تقسیم می‌شوند.
• دارایی‌هایی که مرد قبل از ازدواج داشته یا به او به ارث رسیده‌اند، از این شرط مستثنا هستند.
5. تعیین سهم توسط دادگاه
• اگر زن ادعای مالکیت کند، دادگاه موظف است با بررسی دارایی‌های مرد و شواهد ارائه‌شده، میزان دارایی قابل‌تقسیم و سهم زن را تعیین کند.
نکات مهم:
• اگر این شرط در عقدنامه وجود نداشته باشد، زن نمی‌تواند بر اساس قانون مالک بخشی از دارایی مرد شود.
• این شرط محدود به دارایی‌های موجود مرد در زمان طلاق است و شامل دارایی‌هایی که قبلاً از دست داده، نمی‌شود.
• این شرط تا نصف دارایی مرد را شامل می‌شود و میزان دقیق آن را دادگاه بر اساس شرایط و سهم زن مشخص می‌کند و می‌تواند کمتر باشد
نکته مهم:
با توجه به موارد قبل و مشکلات آن، زوجین می‌تواند شرط مندرج در عقدنامه‌ها را امضا نکنند و به جای آن شرطی را درج کنند که مناسب با توافق خودشان است و برای مثال به شکل زیر باشد:
«زوجین حین العقد تعهد کردند در صورت وقوع طلاق -اعم از آنکه به درخواست مرد باشد یا به درخواست زن – تمام دارایی کسب شده پس از نکاح (به استثنای سهم الارث و هبه از سوی والدین زوجین) و در طول ایام زوجیت- اعم از منقول یا غیرمنقول -بالسویه میان آنها تقسیم گردد.»
